” เป้าหมายของวิชาชีวิต คือการฝึกให้เด็กที่กำลังโตขึ้นมา รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร พอผ่านการทำเยอะ ๆ เข้า เด็กจะรู้สึกได้เองเลยว่า เขาไม่ทำอะไรกับชีวิตไม่ได้ “
คุณครูเชฐ พิเชฐ โพธิ์ศรีประเสริฐ
(ผู้ก่อตั้งโรงเรียนทอรัก)
“…เวลาทำงานจริง เราใช้ทักษะทางด้านสังคม อารมณ์ จิตใจ มากกว่าใช้ความรู้ในหนังสือเสียอีก ทำให้ตกผลึกได้ว่าเราจะให้เด็ก ๆ เสียเวลาเรียนเนื้อหาวิชาการเยอะ ๆ ทำไม ในเมื่อในชีวิตจริง มันไม่ได้ใช้วิชาการยาก ๆ ที่เรียนไปตั้งเยอะขนาดนั้นเลย มันใช้ไม่ถึง 5% ที่เหลือมันเป็นเรื่องการปฏิสัมพันธ์กับคนทั้งนั้น…”
แล้วโรงเรียนทอรักจึงถือกำเนิดขึ้นในปี 2540 ด้วยเจตนาของคุณครูเชฐที่อยากจะสร้างเด็กที่สมบูรณ์ ประกอบด้วย EQ และ IQ โดยมีเสาหลักในการจัดการเรียนรู้ที่ต้อง “สังคม อารมณ์ ร่างกาย สติปัญญา” จึงทำให้เกิดแนวทาง ‘เด็กเก่งไม่ต้องเร่ง’ ไม่เอาเนื้อหาเกินหลักสูตรมาสอน เพียงเพื่อจะบอกว่ามีสติปัญญาดีกว่า แต่จะเน้นการจัดการเรียนรู้ให้เหมาะสมกับช่วงวัย
อ้างอิง : ปิยนันท์ เลาหบุตร. (2557). เข้าโรงเรียนไหน? ใจสบายทั้งบ้าน. โรงเรียนทอรัก. บริษัท สำนักพิมพ์ พ.ศ.พัฒนา จำกัด.
